Letra de ' Gururla Bakýyorum ' de Ahmet Kaya

Birer birer, biner biner ölürüz
Yana yana, döne döne geliriz
Biz dostu'da düþmanýda bilriz
Vurulup düþenler darda kalmasýn

Çünkü isyan bayraðýdýr böðrüme saplanan sancý
Çünkü harcýmý öfkeyle, imanla karýyorum
Ve kederin
Ve solgun yüzlü iþçilerin üzerine
Dað baþlarýnýn hýrçýnlýðý savruluyor benden
Çünkü beni ateþiyle dimdik tutan kin
Çünkü benim gözbebeklerimde tutuþan þafak
Miting afiþleri cesur pankartlar
Ve binlerce militan
Derin denizlerin aydýnlýðý
Zorlu sabahlar
Gökyüzü ve lale
Sýkýlmýþ bir yumruk gibi giriyoruz hayata

Çünkü ben sevdigim kýzý
Yaþamak gibi halkým gibi sevdiðim kýzý ki þiirini yazamayan
Ve türküsünü söyleyemeyen halkým gibi
Binlerce ve binlerce kurþunlanan halkým gibi
Zincire vurulan
Þavaþlara yollanan
Vergilere baðlanan halkým gibi
Felç olmuþ yalnýzlýklara býrakarak
Büyük acýlarýn ve göz yaþlarýnýn içine býrakarak
Þiirlerimin bir býçak gibi ýþýldadýðý
Devrim türkülerini
Ve baþ kaldýrmayý öðreten dudaklarýný
Bir kere olsun öpmeden
Bir kere olsun tutamadan kaygýsýzca
Serin bir yaz gecesi gibi ürperen ellerini
Hatta boynunu ve ayak bileklerini
Bilemeden , Bilemeden, Bilemeden
Vurdum yüreðimi þanlý kavgaya
Barýþýn ve özgürlügün daðlarýna yürüyorum iþte
Yiðitsen uslandýr beni
Ey yasaklarýn, kahpeliðin
Ve soygunlarýn koruyucusu
Türkü çaðýran kýzlarýmý sustur
Ve kahraman oðullarýmý mezar kaza kaza kederli, kýzgýn
Tohum serpe serpe hünerli
Ve sömürüle sömürüle bomboþ
Ve açlýðýn ve zulmün izlerini
Derin uçurumlarýnda taþýyan ellerimi
Naçaklara ve týrpanlara sarýlan ellerimi
Mavzerlere sarýlan ellerimi
Zincirlere vur gücün yeterse
Ama adýna yaþamak dersen
Re-zil-ce

Çatlayan tomurcuðun
Doðan çocugunü çýðlýðýný duymadan
Gül benizli sevgilinin
Titreyen gögüslerini öpmeden doyasýya
Korka korka, yana yana
Hergün biraz daha derinden
Hergün biraz daha kapkara duyarak ölümü
Aç ve arkasýz
Köpekleþerek yaþamak dersen
Bu yürek
Çat diye çatlasýn be

Kirsiz passýz
Arý duru özümüz
Namussuza kanlý hançer sözümüz
Çok uzaktýr dostlar bizim yolumuz
Durana yürüyene bin selam olsun.

Gel gelelim parlayan güneþi
Emekçi kalklarýn
Kahraman halklarýn güneþini
Þehvetle içine dolduran toprak
Þimdi sýmsýcak þimdi ulaþýlmaz
Þimdi olgun meyvalarla dolu
Bahar bahçelerini sarmaktadýr dünyaya
Ve gülbenizli sevgilinin dudaklarýnda hayat
Bizi aþka ve kavgaya çaðýrmaktadýr
Býçak kemiðe dayandýgý
Ok yaydan fýrladýðý için degil
Bu bezirgan saltanatý
Bu zulüm bitsin diye
Aðaran günler için
Yeni bir dünya uðruna
Yüzlerinde cesaretin onuru
Ve imanlý gücü döðüþen dünyanýn
Ve ölüme
Gülerek koþan genç savaþçýlarýn
Albayraklarý dalgalansýn
Dalgalansýn, dalgalansýn
Kinle boðuþan yorgun yüregi
Aydýnlansýn diye anamýn
Diþleri sökülmüþ kederli aðzý
Aðlamaya hazýr gözleri
Safrasý, ve sonsuz daðlarý eriten sabrý
Merhameti
Yani bir bütün halinde insanlýðýmýz
Yunsun arýsýn diye durgun pýnarlarda
Alýnterinin namusu kurtulsun diye
Kurtulsun diye sýcak somun
Acý soðan ve çiçekli basmalar
Ahdettik, vefaettik
Kelle koyduk
Ölen ölür dostlar
Düþmanlar heyy
Kalan saðlar...