Letra de 'Landverhuzers' de Boh Foi Toch

In troppe gong 't hier vandan, aover 't grote water
De ni-je welt trok eurleu an, zee dachten bloos an later
't Olde land, 't olde volk, zee wazzen geern ebleven
Maor een boerenknech of handwerksman wodt weineg kans egeven

'n Mondvol Engels, krek genog um gund naor wark te vraogen
Den angst mangs hoge in den hals, zee mosten 't toch waogen
'n Olden band leet eurleu los, al bleven zee gebonden
Bis zee gund witet een ni-j bestaon, ni-j laeven hadden evonden

Egaals hen en weer, hier opan en daor weer heer
Maor waor, waor steet eur huus
't Harte geet as wild tekeer, zee heurt neet gund en hier neet meer
En wanneer, wanneer komt zee thuus

Zee hebt epokkeld en e-aosd, een zwaoren stried estredden
En mennegeen hef zich an 't lest aardeg konnen redden
't Olde land, 't olde volk, zee wollen 't weer es zene
Herinnerings knupt wat los geet vast, ok al is 't lang elene

En dan geet 't an: zee, kiek, Gert Jan, hoo is 't ow egaone
Goeiendag Maree, was i-j es hier, wat he'j zoal edaone
Zee praot es hier en gaot es daor en nao ne wekke of vieve
Steet 't eurleu meer as vaste dat zee hier neet wollen blieven

Zee gaot weerum en deep in eur blif 't manges kniepen
Zee wet neet wat eur feitelek faehlt, dat is neet te begriepen
En at de welt zich terugge trok, de tied hef af-edaone
At zee as kinder praoten doot, wee zal eur daor verstaone