Letra de 'Professiehoeren' de Eduard Jacobs

Haar lichaam is vaak schoon gebouwd
'n Fonk'lend oog, maar 't hart is koud
Als marmer
Alleen het geld van haar meneer
Dat maakt haar soms 'n enkel keer
Iets warmer
Nooit gaat ze beneden 't tarief
Wie meer haar geeft, is wel zo lief
Bereek'ning
En heeft ze soms gevoel voor kunst
Dan gunt ze 'n schilder vaak 'n gunst
Voor 'n teek'ning!

Heur haren zijn soms prachtig blond
Haar teint zo fris en zo gezond...
Geschilderd!
Want ziet men haar en neglige
Dant valt de dame vaak niet mee
Verwilderd
Al kent zij geen A voor 'n B
Toch spreekt zij over alles mee
De stommerd!
Ze kleedt zich goed, ja zelfs met zwier
In tijd van nood is haar bankier
De lommerd!

Zij zweert u bij 't heil van hare ziel
Dat nooit 'n ander haar beviel!...
Gelogen!
Zo'n eed blijft meest geen dag van kracht
Want reeds heeft z'u de and're nacht
Bedrogen
Zelfs als u haar goed mainteneert
En duizenden met haar verteert
Och arme!
Vindt u haar met 'n brok acteur
'n Slager of 'n conducteur
In d'armen!

Vertoont ze zich in 't publiek
Is haar toilet op en top chic
'n Dame!
In Theatre ofwel bij Carre
Zitten ze meestal met d'r twee...
Reclame!
'n Glaasje bier is ordinair
Ze drinken liever met veel air
Champagne
Maar als 'n vriendin haar inviteert
Zuipen zij heel ongegeneerd
Oranje!

Zo leven ze heel ongestoord
'n Jaar of tien soms vrolijk voort
Geen zorgen
Alom weerklinkt haar brute lach
Bekommert zich niet om de dag
Van morgen
Maar is de eerste jeugd voorbij
Verloopt voor haar ook het getij...
Ze kwijnen
Haar jeugd, haar schoonheid, ze gaan heen
Haar vroeg're vrienden ook meteen
Verdwijnen

Dan zoekt ze bij 'n elk haar heil
En geeft zich voor 'n paar centen veil
Ach! Leven...
Kieskeurigheid heeft ze verleerd
Ze doet wat men van haar begeert
Om 't even!
Zo wordt haar 't leven tot 'n hel
Na 'n jaar of wat is ze vrijwel
Versleten...
En zij, eens zo gezocht, begeerd
Dan op 'n gasthuisbed crepeert
Vergeten!...

En ziet daarginds die lijkkoets gaan
Geen enk'le ziel loopt achteraan
Verlaten
Geen krans, geen bloem, niets dekt de baar
Men zal misschien zelfs nooit van haar
Meer praten
Toch... Ja!... Misschien is er nog een:
Hij ging door haar schuld doodarm heen
Haar tronie
Wordt met 'n vloek nog steeds herdacht
Zij!... Zij heeft hem zover gebracht...
Kolonie!