Letra de 'La Ziatta (La Tieta)' de Francesco Guccini

A la desterà al veint
con un colp al persian
l'è acsè lèrgh al sòo let
e i linzòo fradd e grand
tòt dò i oc' mez e srèe
zercherà n'ètra man
sèinza catèr nisun
come aièr, come edman
Al so stèr da per lèe
l'è un sò amigh da tant'an
ch'a l' ch'gnass tòtt i sòo quèl
fin al pighi dla man;
la scultarà al gnulèr
d'un gat vec' e castrèe
ch'a gh' dòrm inzèmma a i znoc
d'invèren tòtt al dè.
Un breviari apugièe
in vatta a la tulatta
e un gaz d'acqua trincèe
quand a s'lèva la żiatta

Un spec' vec' e incrinèe
a gh'arcurdarà pian
come al tiemp l'è pasèe
come in vulèe via i an,
e gl'insaggni dl'etèe
per al stridi i s' sèn pèrs,
quanti rughi ch'a gh'è
e i oc' come i èn divèrs.
L'a gh' butarà un suris
la purtinèra ed ca'
per l'urgói cg' a gh'la lèe
perché a gh' fa bèin i fat;
tòtt i dè fèr l'istass
ciapèr al filibùs
per badèr ai tragatt
d'un avuchèe nèe stóff,
cun al quèl an andrèe
l'aviva fat la "stratta"
ma tant tèimp l'è pasèe
ch'a n s'arcorda la żiatta.

Lèe ch'l'ha sèimpr in piò un piat
quand ariva Nadèl,
lèe ch'la 'n vòl mai nisun
se un dè, a chès, l'a s' sèint mèl,
lèe ch'l'a 'n gh'ha gnanca un fióo
sol quall ed sóo fradel,
lèe ch'l dis: "L'a 'n va mel!"
Ch'l'a dis: "A fagh tant bè!"
E la dmanga del Pèlmi
la cumprarà a sòo anvod
un bel ram longh d'uliv
e un pèr ed calzatt nóv
e po' in cesa tótt dóo
i faran come al pret
e i pregherai Gesó
ch'a l'va a Gerusalem;
po' a gh' darà soquant franch
de mattr'ind 'na casatta
perché a s' dèv risparmièr
com la fa lèe, żiatta.

E un dè a s'gh'ha da murir
com' piò o meno i fan tótt,
cun 'na frèva da gnint
l'andrà in cal póst tant brótt;
l'avrà bele paghe
un prèt ch'a s'sèint a póst,
la casa, al funerèl
e la Massa di mort,
E i fior ch'i andrai andrèe
al sóo trèst suplimèint
i èn cal cosi che pass
a l' se scorda la zèint;
a gh' resterà po' i fior
e i drap negher e zal
e dedrèe un vec' amigh
scuvèrt un mumèint fa
e un santèin a l' dirà
ch'l'è morta n'ètra sciatta;
ch'l'arpóunsa in pès, amen,
e scurdaramm la żiatta