Letra de 'De jongens' de Wim Sonneveld

M'n dochtertje is vandaag getrouwd en dat vieren we
Ze is pas eenentwintig. Ja, ze trouwen vroeg tegenwoordig
Kijk, hier heb ik nog een fotootje van m'n dochter. Da's anderhalf jaar terug. Oorspronkelijk zat er nog een knul aan m'n dochter vast, maar die heb ik er vanaf geknipt, want dat was een bevlieging van zeer tijdelijke aard. En waarom zou je dan met zo'n snotneus op je borst blijven rondlopen, nietwaar? Dat heeft geen betekenis. Dus ik nam de schaar en knip, knip, daar lag Pim. Verdomd, hij heette Pim
Als een meid getrouwd is, dan is zo'n meid geen kind meer, dan is zo'n meid ineens mens geworden. En als je als vader zijnde zonder te veel narigheid je dochtertje hebt opgekweekt tot mens, dan mag je als vader zijnde wel effe op die mijlpaal plaatsnemen, een zucht van verlichting slaken en een saffie opsteken
Want wat is een kind? Ik zeg altijd: Een kind... Kijk eens, we staan er borg voor. Als je kind iets overkomt, is het jouw schuld. Altijd. Want als opvoeder falen we. Trouwens, wat is een opvoeder? Een opvoeder is een stakker die in het duister tast. Mijn vader, hij ruste in vrede, maar mijn vader was een man met een paar harde handen. Die legde heus niet z'n oor op je zieltje te luisteren. Een hengst voor je harses kon je krijgen. En zo ben ik dan opgegroeid tot iemand met vrije levensprincipes
Multatuli heb al gezegd: "Kind, als ik me erop laat voorstaan dat ik je vader ben, spuw mij dan in mijn gelaat". En daar had Multatuli gelijk in. Toen het puntje bij paaltje kwam, had Multatuli z'n eigen zoontje aardig verprutst. Maar ja, op papier wist-ie het wijs te zeggen. En daar gaat het maar om bij zulk soort mensen, nietwaar
Dus wat heb ik gedaan? Ik heb mijn dochtertje vrij opgevoed. Niet als een boeman, maar ik heb m'n dochtertje opgevoed als een vrind. Ik heb d'r opgevoed als een gelijke. En dan zal ik jullie toch eens iets zeggen over die moderne opvoeding
Ik vroeg en vertelde m'n ouders niks, maar ik deed wat ze zeiden. En zo'n modern kind vertelt je alles, maar doet nooit wat je zegt. In het begin is het nog geen doodwond, maar ja, zo'n meid groeit op en dan komen de jongens. De natuur moet z'n loop hebben, dat ken ik billijken. Ik weet het nog goed. Ze was veertien. Toen komt ze thuis met een knul van achttien. Oh, ik zag het zo: een gluiperd van het zuiverste water. Ene Harrie. Ik droom nog wel eens van 'm als ik zwaar getafeld heb
Maar ja, wat doe je in de moderne opvoeding? Je zegt niet tegen je eigen dochtertje: "Meid, ga uit m'n ogen met dat stuk verdriet!" maar je haalt de kwal binnen of het Sinterklaas is
Die Harrie. Hij was er altijd. En hij moest ook altijd mee-eten. En dan was-ie zo gedienstig, weet je wel, zo glijerig. Hij kon alles zo lekker aangeven. Het zout en de jus en de aardappels... Baaah! Ik dacht als dat mijn schoonzoon moet worden, dan verhang ik me op een mooie zondagmorgen in het Amsterdamse Bos
Maar goed, in het begin heb je nog enige invloed, want dan gaat zo'n meid aan je vragen: "Pa, hoe vind je Harrie?" En ik, heel link, ik begon Harrie te prijzen. Ik prees hem regelrecht het graf in. Dat-ie zo gedienstig was en dat-ie alles zo lekker kon aangeven... En zo zaagde ik indirect de poten onder zijn stoel vandaan. Binnen de maand had ik hem plat. Dag, Harrie
Maar ja... Harrie gaat, Piet komt. Piet gaat, Kees komt. Kees gaat, Nikkie komt. En allemaal mee-eten! Ik heb wat voedsel verstrekt aan die knapen. Maar ja, je denkt ook bij je eigen: rekken en erbij blijven. Als ze vandaag of morgen getrouwd is, dan mot ze het zelf maar weten, dan ken ik er ook niks meer aan doen
Nou, en dat heb ik dan vandaag bereikt. Die knul waarmee ze vanmorgen naar het stadhuis gegaan is, dat is geen kwaaie jongen, hoor. Een beetje een sufferd. Hij helpt bij het afwassen