Letra de 'Blijf je bij me' de Rob de Nijs

Ik werd vijfien jaar die zomer
Dat mijn ouders gingen reizen
Ik zou op het huis gaan passen
Natuurlijk moest ik me bewijzen
En het was of het vanzelf ging
Toen ik jou had meegenomen

In het westen werd de hemel
Violet boven de duinen
En er viel een vreemde stilte
Over dennenbos en tuinen
En ik zag iets in je ogen
Dat mij zo onzeker maakte
En we keken naar beneden
En jouw hand lag in de mijne
Net als duizend jaar geleden
En je vroeg
"Blijf je bij mij
Wanneer het donker wordt?"

Eerst was alles even prachtig
Maar daar leer je gauw aan wennen
En jij bleef niet lang het meisje
Dat ik graag had leren kennen
Nu komt steeds meer koude argwaan
En meer afstand in je ogen
Je gezicht verliest het zachte
En je mond de tere bogen

En we hebben op een avond
Voor het eerst gemeen geslagen
En daarna was er stilte
Vol onuitgesproken vragen
Blijf je bij mij
Wanneer het donker wordt

Misschien komt er eens een zomer
Dat we over alles heen zijn
Misschien voor ons beiden samen
Misschien zullen we alleen zijn
Maar we zullen elkaar kennen
En ons weten aan te passen
Ongelukkig of gelukkig
Hoe dan ook

Als we weer onder de hemel staan
Dan is het bij ons afscheid
Of we blijven samen doorgaan
En dan is het ook voor altijd
Maar we weten wat we deden
En jouw hand ligt in de mijne
Net als duizend jaar geleden
Blijf je bij mij
Wanneer het donker wordt